Ondernemer voor de inkomstenbelasting is de persoon voor wiens rekening een onderneming wordt gedreven en die rechtstreeks wordt verbonden voor verbintenissen van die onderneming. De beoefenaar van een zelfstandig beroep is een ondernemer. Om als ondernemer aangemerkt te kunnen worden moet iemand voldoende zelfstandig zijn ten opzichte van zijn opdrachtgevers, meer dan incidenteel opdrachten aanvaarden in het streven naar continuïteit van de werkzaamheden en ondernemersrisico lopen.
Een belastingplichtige die meent recht te hebben op ondernemersfaciliteiten moet aannemelijk maken dat hij daar terecht aanspraak op maakt. Een tandarts, die in een reeks van jaren werkzaam was binnen een tandartsenpraktijk, maakte niet aannemelijk dat zij ondernemer was. De tandarts had geen eigen patiëntenbestand, had geen andere opdrachtgevers en was ook niet actief op zoek naar andere opdrachtgevers. Volgens het hof was van een reëel ondernemersrisico geen sprake. Facturen werden altijd binnen een maand door de praktijkhouder betaald. Investeringen in apparatuur had de tandarts niet gedaan. De tandarts was geen ondernemer en had daarom geen recht op zelfstandigenaftrek of op de mkb-winstvrijstelling.
